WSOB 2025, National Bowling Stadium, Reno door de ogen van Jord van Weeren

woensdag 26 maart 2025

De World Series of Bowling, wat een ervaring was dit zeg; alles regelen, het reizen en arriveren in de bowling op de dag nadat ik was geland. Wat een bowlingcentrum! Mocht je ooit in Helsinki of München zijn geweest en bij jezelf hebben gedacht dat dat indrukwekkend is, dit is nog een stapje extra: 78 bowlingbanen naast elkaar, zonder één paal. De opzet van het toernooi is als volgt: we spelen 4 toernooien op 4 verschillende patronen: Scorpion (44ft), Viper (38ft), Chameleon (41ft) en Shark (47ft). Een toernooi bestaat uit twee dagen bowlen van 6 games per dag. Na deze twaalf games casht de top 32 en plaatst de top 24 zich voor Matchplay. Daarnaast is er een overall klassement, dit is toernooi 5, de major WSOB World Championships. Over alle 48 games plaatst de top 50 zich voor deze Advancers Rounds.

Voorbereiding
Eerst 2 dagen onofficiële practice, beetje bowlen op verschillende patronen die voor ons werden neergelegd, beetje wennen aan het bowlinghuis en een gevoel krijgen van de topografie en de frictie op de banen. Al snel kwam ik tot de conclusie dat de banen aardig wat frictie gaven, de ballen kwamen gemakkelijk in de rolfase. Dit betekent dat het enorm opschuren van de ballen naar mijn idee niet nodig zal zijn tijdens het toernooi en je snel balwissels moet gaan maken richting hybrid/gepolijste ballen. Ook heb ik deze dagen een sparebal geboord, omdat ik er geen had meegenomen.

Officiële practice, op voorhand waren alle spelers in twee series verdeeld: de A en B squad. De officiële practice was ook op deze manier ingedeeld. Op alle banenparen was één van de vier patronen neergelegd. Ik kwam er al gauw achter dat ik een bal miste voor vers op Shark. In overleg met de ballrep van Hammer, Dino Castillo, besloten we om twee ballen te boren: de Brunswick Mesmerize en de Ebonite Gamebreaker 5.

Vier toernooien
Scorpion, mijn minste serie van het toernooi. Waar kwam dit door? Ik denk spanning, verwachtingen en druk die ik mezelf had opgelegd. De eerste dag stond ik niet ontspannen genoeg te bowlen. Ik speelde mijn bal niet uit naar het punt waar deze naartoe moest, waardoor de bal veel door de neus ging en ik vaak 7 of 8 pins gooide. Zes vlakke games van 180 brengen je nergens op dit niveau. De tweede dag was iets beter, maar ik kwam nog steeds niet lekker in mijn spel. Met een totaalscore van 2281/12 - dat is 119 pins onder het gemiddelde van 200 per game - eindigde ik op een teleurstellende 182e plaats. In mijn hoofd was hiermee de top 50 van de WSOB World Championships al voorbij, maar ik gaf niet op. Er zijn nog steeds 3 toernooien waarin ik mij kan kwalificeren voor een eventueel Matchplay, en ik wilde mezelf verbeteren. Dus al met al ging ik met goede moed verder.

Viper, eindelijk stond ik lekker vrij uit te bowlen. Ik had immers niks meer te verliezen na de eerste twee dagen. Ik ging goed uit de startblokken met games van 237 en 257. Deze twee games gebruikte ik de urethane bal Black Hammer Pearl. In game 3 moest ik hieruit en raakte ik een lastig banenpaar. Na 3 verschillende ballen te hebben geprobeerd, was de uiteindelijke conclusie om met een gepolijste bal naar binnen te schuiven en vervolgens de breakpoint rechts van de urethane lijnen te leggen. Bal vroeg naar buiten spelen en met een scherpe hoek van inkomst de pocket te raken. Game 3 werd uiteindelijk 171. Vervolgens twee goede games van 258 en 248. Toen kwamen we op het laatste banenpaar, baan 73-74. Bij de practice was al duidelijk dat dit een lastig banenpaar ging worden. Dit banenpaar rolt een stuk vroeger, maar is tighter downlane. Hier bedoelen we mee dat de bal sneller in de rolfase zal komen, maar vergeleken met de andere banen achterin een stuk minder hoekt. De truc is dus om je bal wat dichter op de pocket te houden, maar omdat de bal zo vroeg rolt, duikt deze snel op de neus. Dit is dus ook wat er gebeurde: een aantal splits en het eindresultaat was 161. Ondanks twee mindere games, had ik een goed gevoel aan de eerste dag op Viper overgehouden. Weer een honderd pins verbetering ten opzichte van de dag ervoor en potentie om op dag twee nog meer te gooien. Tijdens het ingooien op Viper dag twee met de Black Hammer Pearl werd het al gauw duidelijk dat ik niet dezelfde reactie had als de dag ervoor. Daarom besloot ik om met een gepolijste bal om de urethane lijnen van de anderen te gaan gooien. Eigenlijk veel te vroeg, omdat het meestal een game duurt voordat de lijnen van de urethane ballen er liggen, maar het pakte goed uit. Met games van 236 en 207 bleef ik meedoen om eventueel de Matchplay te halen. Toen de echte transitie kwam met het naar binnen schuiven, stond ik opeens op elf strikes op rij. Helaas wilde de laatste bal niet ontspannen genoeg van mijn hand afgaan, wat resulteerde in een 298 game, tevens mijn hoogste game van de gehele WSOB. Op dit moment stond ik in de top 24 met nog 3 games te gaan. Ik denk dat de realisatie hiervan mijn bowlen beïnvloedde. Je gaat toch proberen om scores ‘te chasen’. Dit resulteerde in 614 over de laatste 3 games, waardoor ik uiteindelijk 34e eindigde. 3 pins te kort om te cashen en 25 pins te kort voor Matchplay. Uiteraard even kort gebaald, maar tegelijkertijd tevreden. Weer een 100 pins verbetering ten opzichte van de vorige dag, mijn bowlen voelde met de dag beter.

Chameleon, het geruchte patroon waar uiteindelijk maar liefst 5 personen de 250 gemiddeld haalden over 12 games. De scores waren enorm hoog, maar het lag er ook voor. De eerste dag gooi ik een hoop te vlakke games zonder uitschieters: 209, 226, 222, 213, 238 om vervolgens te eindigen met een 278. Je zou zeggen dat dit een prima score is, maar toch stond ik maar gedeeld 70e na de eerste dag. Dit betekende dat ik dag twee andere keuzes moest gaan maken om te zoeken naar uitschieters. De eerste dag begon ik met de GameBreaker 5 en daarna pakte ik de nieuwe bal van Hammer; de Special Effect. Tijdens het ingooien van dag twee voelde het alsof de banen nog meer frictie gaven, je had iets meer 'gratis' hoek. Ik was op zoek naar uitschieters en die kwamen er direct: 256, 254. Een fantastische start, maar je weet dat je met deze scoring pace geen fouten mag maken. Dit deed ik toen helaas wel... een game van 176 op een lastig banenpaar. De dag sloot ik goed af met scores van 258, 279 en 215, wat resulteerde in een 50e plek. Ik kwam 55 pins te kort om te cashen en 79 pins te kort voor Matchplay.

Shark, voor mij het laatste toernooi van de WSOB, realistisch gezien. Tijdens het ingooien zag het ernaar uit dat het een zware dag ging worden. Het voelde aan alsof ik 20 kilo aan stenen in mijn schoenen had. Ik kwam niet vooruit en de balreactie op de baan was niet wat ik had gehoopt. De laatste minuten van het ingooien besloot ik om met mijn GameBreaker 5 naar rechts te schuiven en eigenlijk in de lijn die ik aan het opengooien was met mijn Brunswick Mesmerize (12-9) te gaan gooien met iets meer snelheid. De eerste dag pakte dit gelukkig super uit, ik begon met games van 214 en 266. Toen kwam de transitie en moest ik echt naar links schuiven op dit lange patroon. Gedurende één game wat ballen geprobeert, wat uiteindelijk in een 190 game resulteerde. Tijdens deze game wel geleerd wat te doen voor de volgende drie games: 237, 225 en 257. Na dag één stond ik met deze totaalscore van 1389 op de 11e plek! Super tevreden uiteraard, maar wel in het achterhoofd houdende dat mijn look op vers niet zo goed was vergeleken met de andere bowlers die wel wat meer naar binnen konden schuiven. Ook geleerd van de 190-transitie-game. Na de eerste serie heb in overleg met ballrep Dino een bal extra geboord, de Hammer Effect Tour. Op de tweede dag van Shark zag de practice er beter uit, maar ik merkte dat er veel spanning in mijn lichaam zat. Dit resulteerde in een belabberde game van 158, twee maakbare spares mis en een aantal splits. Ik durfde in deze game niet de nieuw geboorde bal te pakken, een soort van blokkade in mijn hoofd. Ik schoof weer naar rechts, maar dit was duidelijk niet de juiste keuze. Een leermoment... Op dat moment gaat er veel door je hoofd heen, maar ik probeerde alleen het positieve te benadrukken. Er zijn nog 5 games, ga voor het maximale, wat het ook mag zijn. Dat zien we na afloop wel, blijf bal voor bal bowlen. Gelukkig werd het in mijn hoofd hierdoor wat rustiger en, ik pakte de nieuw geboorde bal, schoof ik een heel stuk naar links toe en ging strak voor de pocket bowlen. Dit resulteerde in goede games: 234, 247, 258. Hierna volgde een game met meer negens dan strikes, wat resulteerde in 191, om vervolgens af te sluiten met een game van 238. Een totaalscore van 2715 - dat is 315 pins boven het gemiddelde van 200 per game - en een 14e plek in de Shark klassering! Matchplay! Mijn match was tegen het opkomende talent en hoogstwaarschijnlijk Rookie of the Year, Ryan Barnes. Ja, de zoon van de legendes Chris Barnes en Lynda Barnes.

Matchplay Shark
De matchplay gaat als volgt: je speelt best of 5, de eerste speler die 3 games wint, gaat door naar de volgende ronde. Voorafgaand kregen we 45 minuten de tijd om warm te gooien op een ander banenpaar, voordat de wedstrijd daadwerkelijk begon. Op dit banenpaar heb ik wat lijnen geprobeerd die ik tijdens het toernooi niet heb geprobeerd, bijvoorbeeld de buitenlijn. Dit liep verbazingwekkend goed. Na deze 45 minuten kregen we 5 minuten warmgooien op het daadwerkelijke banenpaar waar we onze wedstrijd gingen spelen. In deze 5 minuten ben je eigenlijk niet echt op zoek naar de juiste strikelijn, maar ben je meer de baan aan het ‘opengooien’. Je probeert wat meer ruimte te creëren door met een sterkte doffe bal rechts van je lijn te gaan zitten waar je daadwerkelijk wilt gaan bowlen. Hierdoor wordt het rechts van je lijn wat droger, waardoor je wat meer misruimte maakt. Het was al gauw duidelijk dat Ryan de baan zo wilde ontwikkelen dat we snel naar links moesten gaan schuiven. De eerste game, Gamebreaker 5 op de lijn 13-10, probeerde ik nog rechts van Ryan te blijven en de bal wat directer naar de pocket te gooien. Het was een close match, echter Ryan won de game met een 258 game, waar mijn max score 248 was. In de tiende frame van deze game heb ik gewisseld van bal en ben ik naar de Effect Tour gegaan op de lijn 18-10. Door het opengooien van de baan van Ryan zag ik dat dit genoeg frictie had en mijn bal ging ook direct door de neus. Toen ik vervolgens een 4-2 aanpassing naar binnen maakte, ging mijn bal nog steeds voor de 3 pin voorbij. Het was heel erg duidelijk dat we snel moesten gaan schuiven.

In de tweede game hadden we beide aan het begin moeite. De banen werden snel droger en eigenlijk liepen we allebei achter op de transitie. We stonden niet links genoeg om de juiste fases van de bal te creëren. In frame 8 gooi ik een dubbel, waardoor ik eigenlijk de wedstrijd naar me toe kan trekken. Ik stond op dat moment +10 in de game. Echter, in frame 9 gooi ik een Roel Mol-special, de 2-8-10. Ryan weet de game naar zich toe te trekken en zo sta je, voor je gevoel binnen 10 minuten, al 2-0 achter. Ik moest in de derde game iets gaan proberen om toch nog in de wedstrijd te blijven. Het enige wat ik me kon bedenken, was om een stuk meer links dan Ryan te gaan spelen, ook al bowlt hij met twee handen en heeft hij ongeveer twee keer mijn omwentelingen; ik moest wat proberen. Ik moest hem in de weg gaan zitten en nog sneller transitie creëren, waardoor hij nog sneller naar links moest gaan schuiven. Ik schoof een 10-6 naar links, mijn ogen gingen naar 25 en bracht mijn snelheid een stuk omlaag. Het was een close match. Ik eindig met een 231 en Ryan gooit 193. Ik zag, omdat hij rechts van mij zat, dat zijn balreactie minder werd. Het plan had goed uitgepakt, na drie games stond ik 2-1 achter...


In de vierde game zag ik dat Ryan ook een stuk naar links schoof, hij bleef nog iets rechts van mijn lijn zitten. Elke keer dat ik Ryan naar links zag schuiven, ging ik ook naar links en bracht ik mijn snelheid nog meer omlaag. Daarnaast maakte ik in frame 3 een balwissel naar de Hammer Special Effect, een gepolijste bal met meer angle achterin. Mijn doel was dat Ryan achter de transitie aan zou lopen en ik er bovenop zou blijven zitten. Echter merkten we dat we te snel naar links aan het schuiven waren, waardoor de pocketballen in veel negens resulteerden op de rechterbaan. Ik gooi een game van 219 en Ryan heeft de kans om de wedstrijd naar zich toe te trekken met een spare in de tiende frame. Echter, gooit hij hier een split en mist deze, 211. Deze overwinning gaf mij het gevoel dat ik een extra game mocht bonusbowlen, maar met de kans om te winnen.

In de alles beslissende vijfde game mis in in frame 2 een 7 pin
... stom stom stom... De rest van de frames, tot en met frame 8, waren strikes. Helaas gooide ik in frame 9 mijn bal iets te ver naar buiten, de balreactie oogde nog goed om de pocket in te gaan, maar de10 pin bleef (terecht op deze bal) staan. Na deze gespared te hebben, lag de bal bij Ryan. Wanneer Ryan vier strikes gooide, won hij de game en met drie strikes en één negen, had ik nog de kans om de game gelijk te maken. In frame 9 gooit Ryan de bal niet heel lekker weg, de bal ging richting de Brooklyn, en strike... Vervolgens gooit Ryan drie fantastische strikes in frame 10, wat resulteerde in een 258 game tegen mijn 247 game. Ryan won met 3-2 en mijn eerste Matchplay in de WSOB was afgelopen. Zo zie je maar weer dat maakbare spares superbelangrijk zijn. Desondanks een fantastische ervaring.

Prestaties
Als ik terugkijk op mijn prestaties, ben ik over het algemeen tevreden. De eerste twee dagen hebben zorgden voor een te grote achterstand voor de World Championships, waar ik uiteindelijk als 64e eindigde, met 64 pins te kort voor de top 50. Als ik terugdenk aan die eerste twee dagen, waarna ik 182e stond, heb ik mijzelf echt goed teruggevochten. Het was een fantastische ervaring, en dit smaakt natuurlijk naar meer. Ik denk dat ik in de laatste drie toernooien heb laten zien dat ik mee kan doen om mijzelf te plaatsen voor Matchplay. Natuurlijk, als je kijkt naar een EJ Tackett of Jason Belmonte, kom ik nog mijlen tekort, maar op een goede dag weet je het nooit...

Overall placements:

Patroon              Score                   Klassement
Scorpion             -119                     182
Viper                  +287                     34
Chameleon        +424                     50
Shark                 +315                     14
Worlds               +907                     64


Toekomst
Het plan is om terug te gaan naar Amerika, en misschien zelfs voor een langere tijd. Ik hoop dat mijn ‘kleine’ verslag goed te lezen was en wil iedereen enorm bedanken voor alle berichtjes en aanmoedigingen die ik van iedereen uit Nederland heb gekregen. Sorry als ik niet op iedereen heb gereageerd, maar ik heb alles gezien, bedankt hiervoor! Het heeft me goed gedaan en gaf me de energie om door te gaan.

Binnenkort verwacht ik een hoop filmpjes van de WSOB te kunnen delen op mijn social media, maar eerst moet ik nog even mijn jetlag overwinnen.
Ook wil ik via deze weg mijn sponsoren enorm bedanken: Hammer Bowling, Valcke Bowling, Bowling Proshop Menken en OdinSportswear. Zonder jullie had ik deze ervaring nooit kunnen opdoen!

Alle scores: https://www.pba.com/pba-tour/pba-national-tour
Matchplay tegen Ryan: https://www.youtube.com/watch?v=IkWnxO0RH54
Social Media: https://www.instagram.com/jordvweeren/

Misschien ook interessant...